27 II 1987
W Carlsbergu zmarł ks. Franciszek Blachnicki. Ojciec Święty Jan Paweł II w telegramie przesłanym na ręce ks. biskupa Szczepana Wesołego napisał:
"Bóg powołał do Siebie Ks. Prof. Franciszka Blachnickiego i śmierć ta napełniła smutkiem wiele ludzkich serc i środowisk. Odszedł gorliwy apostoł nawrócenia i wewnętrznej odnowy człowieka i wielki duszpasterz młodzieży. Z Jego inspiracji zrodził się specyficzny kształt życia oazowego na polskiej ziemi. Swoje liczne talenty umysłu i serca, jakiś szczególny charyzmat, jakim obdarzył Go Bóg, oddał sprawie budowy Królestwa Bożego. Budował je modlitwą, apostolstwem, cierpieniem i budował z taką determinacją, że słusznie myślimy o Nim jako o "gwałtowniku" tego Królestwa (por. Mt 11, 12). Dziękujemy Bogu za wszelkie dobro, jakie stało się udziałem ludzi przez Niego. Modlimy się gorąco o pełnię światła i życia dla Jego duszy."
Archiwum Ruchu Światło-Życie w Krościenku, 1987.[^]
10 VI 1987
W czasie trzeciej pielgrzymki Ojca świętego do Ojczyzny spotkanie ogólnopolskiej reprezentacji Ruchu Światło-Życie z nim nastąpiło w Tarnowie. Ruch przygotowywał się do tego spotkania przez modlitewne czuwanie przed Najświętszym Sakramentem. W homilii na mszy beatyfikacyjnej Karoliny Kózkówny Ojciec święty wspomniał także uczestników Ruchu Światło-Życie zachęcając do odczytywania tego, do czego Bóg powołuje każdego człowieka osobiście.
"7.
"Przypatrzmy się, bracia, powołaniu naszemu" (1 Kor 1, 26).
Tak pisze apostoł Paweł do Koryntian, a ja dziś te jego słowa powtarzam do was, tu zgromadzonych.
Przybyliście z różnych stron tej rozległej diecezji, która ma swoje centrum w historycznym mieście Tarnowie. Stajecie razem ze mną wobec wymowy tego młodego dziewczęcego życia Karoliny Kózkówny i jej męczeńskiej śmierci.
Przypatrzcie się, drodzy bracia i siostry, powołaniu waszemu.
Wy, drodzy bracia i siostry, do których mówię:
robotnicy, rzemieślnicy reprezentowani tu przez organizacje cechowe;
Wy, byli więźniowie Oświęcimia (stąd, z tarnowskiego więzienia, wyruszył pierwszy transport do oświęcimskiego obozu);
wy, przedstawiciele Skalnego Podhala, zrzeszeni w kole jego przyjaciół;
Wy, kombatanci, zwłaszcza ze Szczawy;
młodzieży oazowa i członkowie Ruchu Światło-Życie;
harcerki i harcerze,
bracia pielgrzymi z Węgier;
bracia Słowacy i Czesi, przybysze z Moraw;
rodacy z Ameryki, którzy w tym doniosłym momencie stanęliście na ziemi waszego pochodzenia, w starym Kraju;
Pielgrzymi z archidiecezji krakowskiej, a także diecezji katowickiej, kieleckiej, sandomiersko-radomskiej, przemyskiej, i archidiecezji w Lubaczowie.
Wszyscy, skądkolwiek przybywacie. Wszyscy, którzy tutaj jesteście. Przypatrzcie się powołaniu waszemu.
(...)
10.
"Przypatrzcie się, bracia powołaniu waszemu".
W kontekście tego jubileuszu, jaki przeżywa Kościół Tarnowski, dane mi jest dzisiaj sprawować tę zbawczą posługę Słowa Bożego i Eucharystii.
Poprzez postać Karoliny, błogosławionej córki tego Kościoła, przypatrujcie się, bracia i siostry, powołaniu waszemu poprzez wszystkie pokolenia, które Boża Opatrzność związała z waszą ziemią nadwiślańską, podkarpacką, równinną, podgórską i górzystą... z tą piękną ziemią. Z tą trudną ziemią.
Ziemia ta przyjęła w siebie ewangeliczne orędzie Ośmiu Błogosławieństw jako światło Bożego przeznaczenia człowieka. Jako światło tego dziedzictwa, które jest naszym udziałem w Jezusie Chrystusie.
"Błogosławieni ubodzy w duchu... błogosławieni miłosierni... czystego serca... ci, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem oni miłosierdzia dostąpią... oni Boga oglądać będą... oni będą nazwani synami Bożymi... do nich należy królestwo niebieskie" (por. Mt 5, 3-10).
"Królewski szczep Piastowy" (M. Konopnicka, Rota): synowie i córki tego szczepu, tu od Wisły do Karpat, trwajcie przy tym dziedzictwie! Do was należy królestwo niebieskie!
Trwajcie jak trwały pokolenia.
Jak święci pustelnicy nad Dunajcem, jak Stanisław biskup, który "żyje pod mieczem" (por. Resp. brewiarzowe), jak Karolina, która w naszym stuleciu dała świadectwo Chrystusowi: świadectwo przez śmierć.
Trwajcie przy tym świętym dziedzictwie.
Do was należy... królestwo niebieskie. Amen."
L'Ossevatore Romano. Wydanie polskie.
Numer specjalny 8-14 czerwca 1987.
Trzecia podróż Jana Pawła II do Polski, s. 30-31.[^]
18 X 1987
Jury nagród Fundacji Jana Pawła II na swym posiedzeniu, które odbyło się w Krakowie, jedną spośród trzech równorzędnych nagród za rok 1987 postanowiło przyznać Ruchowi Światło-Życie założonemu przez niestrudzonego kapłana i wychowawcę laikatu śp. ks. Franciszka Blachnickiego. W komentarzu stwierdzono, że wysiłkom Ruchu Światło-Życie należy przypisać stopniowe odradzanie się inicjatywy religijnej wśród młodszego pokolenia, zupełnie zniszczonej w latach centralistycznego despotyzmu.
"Fundacja Jana Pawła II przyznaje nagrodę Ruchowi Światło-Życie za bezprecedensową w Europie Środkowej pracę nad formacją religijną i moralną polskiej młodzieży zmierzającą do ukształtowania w niej postawy pełnej odpowiedzialności za życie Kościoła i własnego Narodu."
Watykan, w dniu św. Karola Boromeusza, 4.XI.1987
ks. bp Szczepan Wesoły
Wiceprzewodniczący Rady Administracyjnej Fundacji Jana Pawła II[^]
|
