27 VI 1980
List watykańskiego Sekretariatu Stanu do ks. F. Blachnickiego
"Przewielebny Księże Profesorze,
W imieniu Jego Świątobliwości Jana Pawła II serdecznie dziękuję za wiadomość o rozpoczynającym się pierwszym turnusie oaz młodzieży.
Ojciec Święty poleca Bogu w modlitwie wszystkich Uczestników rekolekcji prosząc, aby Chrystus Odkupiciel umacniał Ich kroki na drogach wiodących do Prawdziwego Szczęścia, którym jest On Sam; aby wszystkie napotykane trudności były dla Nich twórcze.
Z serca udziela Apostolskiego Błogosławieństwa."
Podpisany przez Substytuta E. Martineza.
Ks. F. Blachnicki, Godziny Taboru. Carlsberg-Lublin 1989, s. 159-160.[^]
25 VII 1980
Słowa do Ruchu Światło-Życie podczas kongresu włoskiego ruchu Oasi
"Serdeczne słowa pozdrowienia pragnę skierować do obecnych tu przedstawicieli oaz w Polsce. To dzisiejsze spotkanie z wami jest przedłużeniem wszystkich poprzednich kontaktów, jakie miałem z wami jako arcybiskup krakowski, jest przedłużeniem naszego spotkania w Nowym Targu, w Krakowie na Skałce, a także tych, które miały już poprzednio miejsce tu, w Castel Gandolfo.
Moi Drodzy, cieszę się bardzo, że jesteście, jesteście i działacie w Ojczyźnie i że reprezentanci waszego ruchu mogli przybyć do Rzymu i uczestniczyć w tym kongresie i w tym dzisiejszym spotkaniu z Papieżem. To jest duże bogactwo dla Kościoła i dla was. Dziękuję za to Bogu.
Zanieście proszę, moje serdeczne pozdrowienie papieskie wszystkim waszym Kolegom i Koleżankom, Braciom i Siostrom uczestnikom Ruchu Światło-Życie w Polsce. Jak zawsze tak i teraz polecam was Niepokalanej, Matce Pięknej Miłości. Nie ustawajcie, bądźcie ewangelicznym zaczynem, bądźcie świadkami obecności Boga w człowieku i wśród ludzi. Miejcie Życie i Światło w sobie i bądźcie życiem i światłem dla innych.
Błogosławię wam z całego serca."
ks. F. Blachnicki, Godziny Taboru. Carlsberg-Lublin 1989, s. 164[^]
15 VIII 1980
Ogromną wagę i znaczenie posiada dla Ruchu niezwykły dokument, jakim jest list Papieża z 15 sierpnia do wszystkich uczestników Ruchu Światło-Życie skierowany na ręce delegata Episkopatu, biskupa Tadeusza Błaszkiewicza. List ten nie jest odpowiedzią na żadną petycję skierowaną do niego ze strony ruchu, chociaż świadczy on o tym, że Papież był informowany o problemach ruchu i śledził jego trudności. List ten był dla ruchu w chwili doświadczeń wielkim i radosnym zaskoczeniem. Także ze względu na formę jego przekazania: na uroczystym papierze z kolorowym herbem Papieża, przekazany za pośrednictwem Prymasa Polski, kard. Stefana Wyszyńskiego, który wezwał do siebie biskupa T. Błaszkiewicza, aby wręczyć mu go osobiście. Ten list z błogosławieństwem apostolskim dla ruchu, gdzie ks. biskup T. Błaszkiewicz został nazwany opiekunem Ruchu Światło-Życie z ramienia Kościoła, stanowi swoiste decretum laudis dla ruchu i jakby potwierdzenie jego kościelnego charakteru - właśnie w chwili, gdy były podejmowane próby zakwestionowania tego.
"Drogi Bracie w Biskupstwie,
Pragnę przesłać na ręce Księdza Biskupa kilka słów, które kieruję do uczestników Ruchu Światło-Życie, zwłaszcza do Młodzieży.
Dziękuję Wam za listy i obszerny materiał dotyczący życia, działalności i problemów, z jakimi boryka się na co dzień Wasza Wspólnota. Pozwala mi to, podobnie jak bezpośrednie kontakty z niektórymi grupami przybywającymi, dzięki Bogu, do Rzymu, z którymi spotykam się wedle możliwości, przedłużać niejako te momenty, które przeżywałem razem z Wami w Polsce, jako Metropolita Krakowski.
W korespondencji i rozmowach uderza mnie duża dojrzałość chrześcijańska, z jaką podejmujecie różne sprawy, zwłaszcza te trudne, czy to w życiu osobistym, czy też wspólnotowym. Tak, tylko w wierze znajduje człowiek prawdą, pełną prawdę o tym, co jest w nim samym i wokół niego. W wierze prostej, dziecięcej, a równocześnie świadomej, dojrzałej i wypróbowanej. Takiej wiary domagają się dzisiaj od chrześcijan nasze czasy. Cieszę się więc, że w tym właśnie kierunku zwracacie Wasze młode serca i umysły, że tam szukacie i znajdujecie prawdę o Was i o innych. Cieszę się i dziękuję Bogu, że w tym kierunku zwraca się młodzież polska a także i młodzież z różnych krajów świata. Patrzę na to z wielką nadzieją, otwartym sercem i ogromną wdzięcznością wobec Chrystusa Pana i Jego Niepokalanej Matki. Po zawodach i bolesnych doświadczeniach, jakich doznały ostatnie pokolenia i jakich niestety wciąż doznają pokolenia współczesne, Bóg nawiedza swój Lud w sposób szczególny. I to jest znak, znak naszych czasów, który odczytywać musimy z wielką wrażliwością, z wielką gotowością serc.
Jakże więc nie dziękować Bogu, że Wy tę wielką i niepowtarzalną przygodę, jaką jest Wasza młodość, starajcie się przeżywać w szczególny sposób w duchowej komunii młodych z Chrystusem. Tę drogę, drogę duchowej komunii, otwarcia na drugiego człowieka, wybrał Bóg już w tajemnicy stworzenia; drogę tę potwierdził i udoskonalił Chrystus, powołując do życia Kościół jako wspólnotę Ludu Bożego. Na tej drodze realizuje siebie człowiek, który jest stworzony na obraz i podobieństwo Boga. Na tej też drodze przychodzi do człowieka Bóg i Jego Zbawienie. Pogłębajcie tę prawdę w Waszych spotkaniach, na modlitwie, przy czytaniu i rozważaniu Pisma świętego, poprzez żywy udział w Eucharystii. Służcie wiernie Kościołowi, a szczególnie tej Jego części, którą jest Kościół w naszej Ojczyźnie. Bierzcie za Niego odpowiedzialność na konkretnym odcinku Waszego młodego życia. Bądźcie Kościołem w świecie współczesnym. Bądźcie drogą, na której Bóg przychodzi do Was samych, a przez Was do Waszych Braci i Sióstr.
Proszę o Światło Ducha Świętego dla Was i całej Młodzieży Polskiej. Polecam Was Matce Odwiecznego Słowa, Stolicy Mądrości. Niech Ona ma Was w swojej nieustającej opiece i strzeże po macierzyńsku Waszej drogi.
Księdzu Biskupowi, opiekunowi Ruchu Światło-Życie z ramienia Kościoła, Księdzu Moderatorowi Krajowemu, Moderatorom, wszystkim Oazom i wszystkim ich Członkom ślę z całego serca Apostolskie Błogosławieństwo."
Ks. F. Blachnicki, Godziny Taboru. Carlsberg-Lublin 1989, s. 165-166.
Por. także w: Domowy Kościół (1980) nr 24, październik, s. 5-6.[^]
|
