18 VIII 1974
Pamiętny to był dzień — 18 sierpnia 1974 roku. Po południu ks. Kardynał uczestniczył w godzinie jedności dnia wspólnoty oaz wielkich Nowa Jerozolima i Tabor w Tylmanowej, obok kościoła, z udziałem około tysiąca uczestników oaz. Nazwał tę godzinę jedności eksplikacją Mszy świętej - rozwinięciem zawartej w niej myśli jedności. Obecni byli jeszcze dwaj biskupi: ks. bp Tadeusz Błaszkiewicz, sufragan przemyski, delegat Konferencji Episkopatu do spraw formacji służby liturgicznej i ruchu oazowego oraz ks. bp Piotr Bednarczyk, sufragan tarnowski. W przemówieniu końcowym ks. Kardynał nazwał ruch oazowy źrenicą oka Episkopatu Polski. Ks. Kardynał i obaj biskupi udali się potem do Brzegów, gdzie czekały zgromadzone grupy rekolekcyjne z oaz wielkich Nazaret i Kanaan. Po drodze, z Czorsztyna, zabrali jeszcze księdza biskupa Andrzeja Deskura, przebywającego tam na wakacjach u swojej matki.
Już mrok zapadł, gdy samochody z długo oczekiwanymi gośćmi pojawiły się na skraju wioski. Kardynał i trzech biskupów! Tego jeszcze nie było w historii Brzegów! Przy krzyżu, w blasku pochodni, zgromadzona była młodzież oazowa z miejscową ludnością. Powitanie śpiewem. Ksiądz Kardynał dokonał poświęcenia Krzyża upamiętniającego Rok Święty. Potem goście przesiedli się do góralskich bryczek - dalsza droga była dla samochodów nieprzejezdna i wszyscy udali się do kościoła.
Miejscowy duszpasterz chciał wykorzystać okazję i przygotował grupę miejscowej młodzieży do bierzmowania. Ksiądz kapelan Kardynała oponował - sprawa była niezaprogramowana, godzina już późna. Ale ks. Kardynał znalazł rozwiązanie. Poprosił ks. bpa F. Bednarczyka, aby udzielił w kościele sakramentu bierzmowania a sam, z pozostałymi biskupami, udał się na spotkanie z młodzieżą oazową, zebraną przed wejściem do plebanii.
Odbyła się krótka godzina świadectwa. Kardynał, siedząc na schodach przed plebanią śpiewał z młodzieżą piosenki oazowe. Moderator krajowy przedstawił zebrane oazy, powiedział dlaczego jest tu siedziba oazy wielkiej Kanaan czyli Ziemia Obiecana. Wskazał na rozpoczynający się rozwój oaz w archidiecezji krakowskiej i prosił Gospodarza archidiecezji o ich przyjęcie. Ksiądz Kardynał w swoim przemówieniu podjął tę myśl, wyraził swoje zadowolenie z rozwoju oaz w swojej diecezji: "Czujcie się jak u siebie w domu. Jak będziecie mieli trudności, zróbcie tak, jak ja zrobiłem dziś, po przybyciu tutaj: Idźcie na plebanię i wołajcie: Dajcie nam jeść".
Ks. F. Blachnicki, Godziny Taboru. Carlsberg-Lublin 1989, s. 45.[^]
|
