W czwartą niedzielę Wielkiego Postu 14 marca 2021r. jako członkowie Diakonii Życia naszego Ruchu odwiedziliśmy parafię pod wezwaniem Matki Bożej Niepokalanej w Hermanowej. Na miejscu przywitał nas serdecznie i ugościł tutejszy proboszcz ks. Wiesław Bednarz.
Niedziela ta była szczególnym wydarzeniem dla mieszkańców, ponieważ tego dnia przed wejściem do kościoła umieszczony został Dzwon – pielgrzym „Głos Nienarodzonych”. Powstał on z inicjatywy polskiej fundacji „Życiu Tak”, a jego dźwięk symbolizuje krzyk dzieci nienarodzonych. Dzwon ten pobłogosławił papież Franciszek i odtąd towarzyszy on różnym inicjatywom pro-life, przypominając o wartości ludzkiego życia. Na każdej mszy świętej po krótkiej modlitwie w intencji nienarodzonych ksiądz proboszcz uderzał dzwonem, aby jego dźwięk rozbudzał sumienia parafian. Po skończonej Eucharystii każdy z wychodzących z kościoła mógł uczynić to samo na znak włączenia się w dzieło obrony życia. Mieliśmy również okazję do tego, aby podzielić się swoim świadectwem i przygotować parafian do złożenia przyrzeczeń Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego.
Duchowa Adopcja jest zobowiązaniem do modlitwy w intencji dziecka zagrożonego zabiciem w łonie matki oraz jego rodziców, aby mimo wszystko mieli odwagę je przyjąć i pozwolili mu się urodzić. Modlitwa trwa przez dziewięć miesięcy – tyle, ile okres ciąży i polega na codziennym odmawianiu jednej wybranej tajemnicy różańca (Ojcze nasz i 10 Zdrowaś Maryjo) oraz krótkiej modlitwy, do której można dołączyć dowolnie wybrane dobre postanowienia. Duchowa Adopcja to konkretny czyn miłości i wsparcia, a także forma cichego świadectwa dla innych w świecie, który sprzeciwia się życiu, dlatego zachęcamy również członków naszego Ruchu do jej podjęcia. Więcej o Duchowej Adopcji można przeczytać tu: https://duchowaadopcja.pl/.
Czwarta niedziela Wielkiego Postu nazywana jest Niedzielą „Laetare” (łac. radować się), jest to niedziela radości. W czasie zadumy i pokuty przypomina nam ona o tym, że już niedługo zabrzmi radosne Alleluja! – wśród ciemności rozbłyśnie światło w noc zmartwychwstania Chrystusa, który pokonał każdy grzech i daje nam nowe życie. Dźwięk Dzwonu Nienarodzonych, który wybrzmiał tego dnia obudził także nasze sumienia do tego, aby radośnie głosić Ewangelię Życia i zwycięstwa życia nad śmiercią. Przypomnieliśmy parafianom, a także i sobie o tym, że życie ludzkie jest święte i zasługuje na ochronę na każdym etapie od poczęcia aż do naturalnej śmierci. Bóg jest dawcą życia, On nigdy się nie myli, zaufajmy Mu.
Każdy z nas jest zobowiązany do tego, aby chronić życie, każdy z nas dostał szansę, urodził się – dajmy ją i innym, którzy mają się narodzić. Jako członkowie Diakonii Życia jesteśmy szczególnie wdzięczni Panu Bogu za ten dar, który od Niego otrzymaliśmy. Chcemy, aby każdy nasz dzień był świadectwem tego, że życie może być piękne, wartościowe i owocne niezależnie od okoliczności, kiedy tylko pozwalamy, aby to On nas prowadził dając nam swoje światło – Słowo Boże i sakramenty.
Bardzo cieszymy się, że mogliśmy gościć w parafii w Hermanowej i dzielić się radością Ewangelii z innymi. Dziękujemy księdzu proboszczowi oraz parafianom za ciepłe przyjęcie, życzliwość i otwarte serca. W oczekiwaniu na zbliżającą się Uroczystość Zwiastowania Pańskiego i Dzień Świętości Życia polecamy Was wszystkich w swoich modlitwach.
Ada i Darek Sowa, Iza Iwińska
„Ty byłeś moją podporą od narodzin;
od łona matki moim opiekunem.
Ciebie zawsze wysławiałem.” (Ps 71, 6)
Kiedy Gosia z Arturem zapytali czy chcielibyśmy pojechać do Hermanowej ze świadectwem Życia, nie mieliśmy wątpliwości. Mocny głos Dzwonu dla Życia wzbudził we mnie na nowo pragnienie bycia głosem nienarodzonych. Jezus powiedział „Cokolwiek uczyniliście jednemu z tych najmniejszych, mnieście uczynili”… Batalia o życie trwa i przynagla do modlitwy i czynu. Jednym z konkretnych dzieł jest Duchowa Adopcja. Cicha, bezszelestna pomoc matce i dziecku. Kiedy czujemy się bezradni wobec zagrożonego Życia, chwyćmy za różaniec i chrońmy to jedno wybrane przez Boga dziecko, którego imię jedynie Jemu jest znane.
Od 24 lat podejmujemy Duchową Adopcję, w którą włączały się nasze dzieci. Ta modlitwa każdego z nas w intencji swojego dziecka stanowiła naszą wspólną, rodzinną modlitwę.
Podejmowanie Duchowej Adopcji ma dla mnie jeszcze jedno szczególne znaczenie. Sama byłam dzieckiem zagrożonym aborcją i teraz modląc się za takie dzieci spłacam dług Panu Bogu, a jednocześnie jestem wdzięczna rodzicom, że pozwolili mi się narodzić.
Ada i Darek