hamlet targany |
| RUCH ŚWIATŁO-ŻYCIE |
| DIECEZJI RZESZOWSKIEJ |
| :: |
| robin hood | powrot Odysa | kopciuszek | czerwony kapturek | "kombajn" | faraon | hamlet targany | Opowiadanie o św. Mikołaju | ^ |
Kolektywna forma dramatu klasycznego według Wiliama Osoby : Źle się dzieje w państwie duńskim... Hamlet: Źle się dzieje w państwie duńskim. Tato umarł, mama wyszła za stryja. Sytuacja jest skomplikowana. Stryj jest moim ojcem, matka moją ciotką, a ja jestem moim kuzynem. Duch Ojca: (odzywa się z zaświatów i zza kulis) - Hamlecieee, Hamlecieeee!... (pojawia się) Cześć! (o!) Hamlet: - O, duch ojca... Duch Ojca: - Yhm. Mój duch. (oj, drętwo jest) Hamlet: - Nie żyjesz? Duch Ojca: - No... (drętwo) Hamlet: - Jak ci tam... w górze? Duch Ojca: - E e... w dole. Nieźle. Ta czapka coś do trumny wrzucił niepotrzebna. Ciepło jest. (drętwo jak diabli) Hamlet: - Co, na przepustce? Duch Ojca: - Taaak... urwałem się na chwilę z kotła... (drętwo) Hamlet: - ...Wiesz, mama wyszła za stryja. Duch Ojca: - GADZINA! Hamlet: - Wpół do pierwszej. (???) Duch Ojca: (???) - Stryj gadzina! On mnie otruł! Hamlet: - O, to świnia! Duch Ojca: - Okropna! Hamlet: - Tato, może stryjowi coś zrobić? Duch Ojca: (uradowany) - No, o to chodzi, o to chodzi... (temat się wyczerpał) Hamlet: - No taaak... późno już. Diabli cię nie szukają? Duch Ojca: - Faktycznie, czas wracać. Jeszcze postraszę stryja po drodze. (znika pośpiesznie) Hamlet: (zostaje sam w samym środku nocy) - A to stryj jeden. Z trutką do taty?! O, stryju! Stryju... Stryj: (o, już jest) - Tu jestem, Hamlecie. Hamlet: - Witaj stryju! (wyjmuje szpadę) I żegnaj... Stryj: - Czy chcesz mnie zabić? Hamlet: - No. Stryj: (gra na czas) - A wiesz, słyszałem nowy kawał. RATUNKU!!!... Hamletowa Mama: (zaspana) - Co to za hałasy? Hamlet: - Ja morduję stryja, a stryj opowiada kawały. Ale nieśmieszne. Hamletowa Mama: - Hamlecie! Czy wiesz która jest godzina? Pierwsza w nocy! Hamlet: - He he. A dla stryja ostatnia w nocy. Hamletowa Mama: - Idź spać. Łał! Rano zamordujesz stryja. (odchodzi ziewając) Hamlet: - TERAZ! Krwi krwi krwi... (wbija szpadę w pierś stryja) Giń!!! Stryj: (stoi ze szpadą w piersiach) Hamlet: (czeka) Stryj: (stoi) Hamlet: (napomina) - Stryju...! Stryj: (niechętnie) - Wiem! (pada w efektownych konwulsjach) Hamlet: - O. (wychodzi z komnaty zadowolony) Hamletowa Mama: (targając za ucho Hamleta) - Hamlecie, co tu leży?! Hamlet: - Stryj mamo. Hamletowa Mama: - Kto go zabił?! Hamlet: - Ja mamo. Hamletowa Mama: - No to do jasnej cholery posprzątaj po sobie!!! (wszystko się dobrze kończy, Hamlet sprząta, mamy do rana nikt nie budzi, stryjowi czapka niepotrzebna) |
| [^] |