W Domowym Kościele jesteśmy od 9 lat, a małżeństwem od lat 15. Mamy dwóch synów. Oboje z mężem jeździliśmy na oazy młodzieżowe, dlatego bardzo chcieliśmy już jako małżonkowie kontynuować nasze duchowe wzrastanie właśnie w Domowym Kościele. I po raz kolejny Pan Bóg dał nam możliwość tak poukładać wszelkie sprawy i obowiązki zawodowe, aby rodzinnie pojechać na  Rekolekcje Oazy Rodzin II stopnia, zorganizowane przez Diecezję Rzeszowską w dniach: od 28 lipca do 13 sierpnia 2023 roku w Liszkowie na Litwie. Choć początkowo przerażała nas odległość i nieznajomość tego kraju, to bardzo cieszymy się, że mogliśmy tam być.

Po przyjeździe na miejsce okazało się, że uczestnikami rekolekcji jest 19 rodzin z całej Polski i jedna rodzina z Litwy, którą poznaliśmy osobiście rok wcześniej na Oazie Rodzin I stopnia w Czarnej Sędziszowskiej koło Rzeszowa.  Naszymi moderatorami byli ks. Tomasz Rusyn z Rzeszowa oraz Alicja i Krystian Niemcowie, również z Rzeszowa. Wiec pomimo odległości poczuliśmy się jak w domu. Przez pierwsze dni poznawaliśmy się także wzajemnie z innymi małżeństwami oraz rozpoczęliśmy naszą wspólną wędrówkę z Izraelitami, odkrywając piękną i zarazem trudną tematykę związaną z  Księgą Wyjścia i szczegółowo zapoznając się z tajemnicami liturgii.

Centrum każdego dnia była Eucharystia przygotowywana pieczołowicie przez posługujące grupy wraz ze swoimi animatorami. Poprzedzana była szczegółowymi wyjaśnieniami dotyczącymi poszczególnych części Eucharystii, przygotowywanymi przez animatora Piotra, kleryka Marcina oraz ubogacona pięknym śpiewem prowadzonym przez animatorkę muzyczną Sylwię. Nam osobiście najbardziej w pamięci pozostały piękne homilie głoszone co dzień przez księdza Tomasza. Krótkie, ale swym bogactwem życiowych  świadectw ogromnie dla nas treściwe, zapadające w pamięć, dlatego nosimy je do dziś w sercu.

Bardzo ważnym przeżyciem było dla nas również nocne wyjście – Exodus – tak jak Izraelici wychodzili z Egiptu, tak i my wychodziliśmy z naszych niewoli, każdy ze swoich, trudząc się i uświadamiając sobie własne lęki i ograniczenia.

W czasie naszych rekolekcji uczestniczyliśmy również w celebracji Słowa Bożego, na nowo odkrywając, ile ważnych treści chce nam przekazać  Pan Bóg. Kolejną możliwość odkrywania Słowa Bożego, zwłaszcza Księgi Wyjścia, mieliśmy na spotkaniach w naszych grupach. Ogromnie jesteśmy wdzięczni za naszych animatorów: Łucję i Waldka, którzy  podzielili się z nami świadectwami wychodzenia ze swoich niewoli życiowych i pokazali, jakimi drogami ich prowadzi Pan Bóg. Również i my szukaliśmy odpowiedzi na nurtujące nas pytania w najpiękniejszej księdze życia – Piśmie Świętym, bo tam znajdziemy odpowiedzi na każde z nich. Tylko trzeba zapraszać Ducha Świętego i wczytywać się jak najczęściej, sięgając po nie każdego dnia i w każdej sytuacji.

Nas osobiście dotknął czytany na celebracji Słowa Bożego fragment z Księgi Proroka Ezechiela: I dam wam serce nowe i ducha nowego tchnę do waszego wnętrza, odbiorę wam serce kamienne, a dam wam serce z ciała. Ducha mojego chcę tchnąć w was i sprawić, byście żyli według mych nakazów i przestrzegali przykazań, i według nich postępowali. Pan Bóg cały czas wyciąga do nas swoją rękę, chce nas prowadzić swoimi drogami i dać nam swojego Ducha.  A najlepszą okazją do tego, by przemienić swoje kamienne serce, był właśnie sakrament pojednania, który przeżywaliśmy w jedenastym dniu oazy, w tajemnicy Zmartwychwstania. Pan Bóg pousuwał z naszych serc te kamienie, które oddzielały nas od siebie jako małżonków i dał nam serca czyste. Radość ta była ogromna i trwała przez cały czas, byśmy w piętnastym dniu oazy jeszcze raz podziękowali Panu Bogu podczas Eucharystii, przy odnowieniu swoich przyrzeczeń małżeńskich, za wspólne piętnaście lat naszego małżeństwa.

Odnowiliśmy ponownie relację z Panem Bogiem i miedzy sobą.  Dziś wiemy, że idąc przez życie razem w małżeństwie, nie jest łatwo…, niesiemy różne trudne sytuacje i krzyże, ale wiemy też, że w tym małżeństwie nie idziemy sami, bo idzie z nami sam Pan Bóg. Prowadzi nas jak Izraelitów na pustyni i wyprowadza z ciemności do światła – życia. Chcemy także, aby nasze relacje były pełne miłości i wzajemnego zrozumienia – dlatego każdego dnia od samego rana chcemy powierzać Panu Bogu całe nasze życie, naszą rodzinę i wszelkie sprawy w codziennej modlitwie, czytaniu Słowa Bożego oraz Eucharystii.

W tym szczególnym roku Jubileuszu 50-lecia istnienia Ruchu Światło-Życie, założonego przez Sługę Bożego ks. Franciszka Blachnickiego, dziękujemy Panu Bogu za podarowany nam czas wspólnego, rodzinnego uczestniczenia w takich rekolekcjach. Spotkania tylu różnych i wspaniałych osób. Za czas wzajemnego ubogacania się  świadectwem życia czerpanym z charyzmatu Ruchu Światło- Życie. I obyśmy dzięki trwaniu właśnie w Domowym Kościele jako gałęzi Ruchu Światło – Życie potrafili wypełniać słowa Sługi Bożego ks. Franciszka Blachnickiego, by stawać się człowiekiem pięknym, szlachetnym, doskonalić siebie dzięki życiu w prawdzie i częstym dziękczynieniu Panu Bogu za wszystko, co dla nas przygotował.

Joanna i Tadeusz

diecezja rzeszowska