Niedziela Palmowa (Łk 22,14-23,56)

Niezwykły tydzień

Dzisiaj Kościół przeżywa Niedzielę Palmowa, czym rozpoczyna okres Wielkiego Tygodnia. W dniu dzisiejszym Kościół obchodzi pamiątkę uroczystego wjazdu Pana Jezusa do Jerozolimy, dlatego w wielu parafiach wierni gromadzą się przed wejściem do Świątyni, aby odczytując perykopę z Pisma Świętego, błogosławiąc palmy, uczcić Chrystusa Króla. Procesja ta niejako ma nas uwrażliwić, aby w swoim codziennym życiu kroczyć za Jezusem. W dniu dzisiejszym w Kościołach podczas Liturgii czyta się także opis Męki Pańskiej wg św. Łukasza (Łk 22,14-23,56), co uzmysławia nam, że Męka Pańska stanowi treść całego Wielkiego Tygodnia.

Dzisiejsza Liturgia Słowa przygotowuje nas bezpośrednio do tego, co będziemy przeżywać w Wielkim Tygodniu. To niezwykły tydzień. W Ewangelii wjazdu, która była odczytywana dzisiaj jako pierwsza, pokazuje Jezusa witanego przez tłumy ludzi, witanego jako króla i oczekiwanego wybawiciela. „Lecz niektórzy faryzeusze spośród tłumu rzekli do Niego: Nauczycielu, zabroń tego swoim uczniom” (Łk 19,39). Faryzeusze to byli ludzie pełni zazdrośni. Jezus zagrażał ich pozycji, ich wpływom. Oni żyli bardzo wygodnie, wszystko mieli ułożone. Popatrzmy, jak często, ludzie są zazdrośni gdy ktoś się wybije. Ile chłopaków patrzy z podziwem i z zazdrością na Krzysztofa Piątka? Ile dziewczyn z na Joanne Krupę? Faryzeusze w zazdrości w której żyją cały czas byli pyszni. To im przeszkadzało w relacji z Jezusem, dlatego do Jezusa mówią Nauczycielu, podczas gdy cały tłum nazywa Jezusa: Wybawcą bądź Królem.

Jezus „odrzekł: Powiadam wam: Jeśli ci umilkną, kamienie wołać będą” (Łk 19,40). Faryzeusze są tak zagorzałymi przeciwnikami Jezusa, że nic nie chce ich ruszyć. Jednak jest jeden kamień, który woła do dzisiaj i wokół którego gromadzi się codziennie rzesza ludzi. To kamień z Grobu Jezusa. On jest niemym świadkiem, że Jezus zmartwychwstał i spełnił wszystkie obietnice. Jest jeszcze jeden kamień, który będzie wołał. Kamień na naszym grobie. I w zasadzie dzisiaj te słowa Jezusa mają nas poruszyć. Jezus nie cofnął się przed swoją misją, aż po grób. Jego kamień woła do dzisiaj. Ciekawe o czym będzie świadczył mój grób, oprócz o dacie urodzenia i śmierci? Ciekawe czy mój grób będzie mówił o mnie: to był świadek Jezusa, czy antyświadek, czy człowiek rozmyty?

Przed nami Wielki Tydzień, niezwykły tydzień. Czas w którym będzie wiele zabiegania: będą kolejki do spowiedzi i w konfesjonałach, kolejki w sklepach, aby wszystko zakupić na święta, będą kolejki przy stacjach benzynowych, myjniach, wszyscy będą chcieli zrobić wszystko na święta. I to codziennie życie ma być dla nas podstawowym świadectwem o Jezusie, w którym i my będziemy wołać: „Błogosławiony Król!” (Łk 19,). Będzie brakować czasu na modlitwę, bo trzeba będzie jeszcze tyle rzeczy zrobić i tyloma sprawami się zająć. Będzie brakować sił na to, aby się uśmiechnąć do kogoś, aby okazać cierpliwość albo przepuścić kogoś w kolejce. Ale to będzie świadectwo.

Nasz tydzień będzie niezwykły. Czekają nas piękne liturgie, nabożeństwa i śpiewy. Będzie widzieć w nich Jezusa, któremu Ojciec „darował imię ponad wszelkie imię, aby na imię Jezusa zgięło się każde kolano istot niebieskich i ziemskich i podziemnych. I aby wszelki język wyznał, że Jezus Chrystus jest PANEM – ku chwale Boga Ojca” (Flp 2,). Jezus pokonał złego, pokonał wszystkie jego sztuczki, każdy jego plan i zamysł pokonania człowieka. Jezus nam pokazał, jak mamy złego pokonać. I w Nim każdy z nas może to zrobić, mocą wiary. Stąd Jezus jest Panem. Świadcząc o tym w tym tygodniu: przychodząc do spowiedzi, dbając o uczestnictwo w Liturgii i nabożeństwach, przystąpimy do tłumu wyznającego wiarę, że Jezus jest Panem. Jezu, króluj! Jezu, panuj! A co Pan Bóg szepcze dziś do Ciebie, co mówi dzisiaj Tobie?

Błogosławieństwa Bożego na czas przygotowania do Świąt Paschalnych! +

ks. Damian Ziemba