XXII Niedziela zwykła (Łk 14,1.7-14)

Po prostu

Podobno ten kto jest pokorny, nie ma o tym pojęcia.

Warto zauważyć, że droga ku Bogu, w górę, jest jednocześnie drogą w dół – ku głębokiej pokorze i prawdzie o sobie. Chyba trochę boimy się pokory. Jezus w Wielki Piątek, a właściwie cały czas, uświadamia nam, że my nie musimy nic znaczyć. Na tym świecie możemy być zerem. W Nim mamy wszystko, u Niego jesteśmy skarbem.

Nie jesteś pokorny?
Kto z nas jest?
Pamiętajmy, że największa pokusa, to pokusa zniechęcenia, bo z Bogiem i odrobiną czasu wszystko da się zrobić.

Pytania pomocnicze:

  1. Czy moja posługa animatora/moderatora/bycie w Ruchu jest naznaczona szukaniem pochwał?
  2. Opowiem Jezusowi o sobie, o tym co mnie motywuje, cieszy, gdzie potrzebuję Jego łaski.
  3. Popatrzę na Jezusa w sytuacji, gdy On jest pokorny. Wzbudzę w sobie chęć bycia jak On.
  4. Będę Mu okazywać zaufanie, że w swoim czasie da mi tego, czego potrzebuję.