I Niedziela Wielkiego Postu (Mk 1,12-15)

Wielki Post to dobry czas by zacząć lub wznowić swoją praktykę Namiotu Spotkania.

W tym roku przez kolejne niedziele Wielkiego Postu przeprowadzą nas oazowi kapłani naszej diecezji. Zapraszamy do wysłuchania ich krótkich konferencji oraz do modlitwy Słowem Bożym według wyznaczonych poniżej punktów.

Ksiądz Blachnicki będzie z nas dumny!

 

1. Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

2. Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Marka 1, 12-15

Duch wyprowadził Jezusa na pustynię. A przebywał na pustyni czterdzieści dni, kuszony przez Szatana, i był ze zwierzętami, aniołowie zaś Mu służyli.
Gdy Jan został uwięziony, Jezus przyszedł do Galilei i głosił Ewangelię Bożą. Mówił: «Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!»

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

3. Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, rozważając każde słowo. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

Na pierwszy rzut oka zaskakujące jest, że Kościół zestawia w dzisiejszej Liturgii Słowa potop oraz kuszenie Jezusa na pustyni. Te dwie rzeczywistości wydają się całkowicie odległe. Ale czy aby na pewno?
Potop trwał 40 dni, a wezbrane wody zabiły ludzi, zwierzęta i zniszczyły cały świat. To było jakby oczyszczeniem świata z grzechu, lecz nie wyzwoleniem z niego. Jednak potop nie zakończył grzechu, który powrócił na ziemię wraz z odradzającą się ludzkością. Tak samo przymierze, które Bóg zawarł z Noem [Rdz 8,20-22]. Człowiek składa dziękczynną ofiarę ze zwierząt, z tego co i tak otrzymał od Boga, a JAHWE obiecuje, że nigdy już nie zgładzi ludzi pomimo ich grzesznej natury. Dlatego cała ta historia o potopie i Noem jest dla Ciebie jakby przygotowaniem lub zapowiedzią do oczyszczenia, które wyzwoli z grzechu oraz przymierza, które da Ci nowe życie.
Odpowiedzią na zapowiedzieć z czasów Noego jest właśnie wcielony Bóg, Jezus Chrystus. W Ewangelii czytamy, że pości On na pustyni 40 dni. To miejsce symbolizuje brak miłości i pustkę, w którą natychmiast próbuje wejść zło. Tak jak Noe otoczony był „morzem” zła, tak Jezus, wcielona Miłość, jest sam w miejscu pustynnym. On jest „Arką” wokół której gromadzi się to wszystko, co żyje i co jest duchowe, gdyż tylko On jest w stanie zwyciężyć ataki zła. Dla mnie to znak, że tylko Jezus jest w stanie mnie uchronić przed kuszeniem, które uderza we mnie jako istotę cielesną i duchową.
Ofiara Noego nie mogła zgładzić grzechu, bo była złożona przez człowieka z życia zwierząt. Tymczasem Jezus zawiera przymierze składając siebie samego w darze, człowieka i Boga. Jego krew zwycięża grzech i jest ostateczną ofiarą, co potwierdza mówiąc „Czas się wypełnił”. Czy w to wierzysz? Czy znajdujesz w sobie “miejsca pustynne” i chcesz tam wprowadzić Jezusa i Jego życiodajną miłość?

4. Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz przepracuj w sercu to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia lub uwielbienia.
Możesz modlić się tak: Panie Jezu przez Twoją Najświętszą Krew, proszę, wyzwól mnie z grzechu ciała i duszy. Zerwij kajdany nałogów, natręctw i zaniedbań, bym mógł w wolności wypowiedzieć na głos “Ty jesteś moim Panem i Zbawicielem”

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

5. Actio (działanie)
Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić? Wyznacz sobie cel i czas na wykonanie tego postanowienia.