Możemy powiedzieć, ze to funkcja stara i nowa. Stara dlatego, że już w kościele pierwszych wieków zdarzało się, że po Mszy Świętej, Komunię Świętą zanosili chorym właśnie świeccy. Praktykę tę opisuje wiele starożytnych dokumentów chrześcijańskich. Nowa dlatego, że współcześnie ustanowioną i wprowadzona instrukcją „Immensae caritatis” w latach 70 – tych W miejscach, gdzie zaczęło brakować kapłanów, wierni świeccy musieli pomóc w rozdawaniu Komunii Świętej. W kościele w Polsce ta funkcja została wprowadzona w 1990 roku. W większości diecezji już są szafarze nadzwyczajni.

Konferencja Episkopatu Polski podaje jasne zasady doboru osób, które tę posługę mogą pełnić. Mogą to być mężczyźni w wieku 25 – 65 lat, których wyznaczy proboszcz danej parafii. Ich posługą będzie się dokonywać w parafii, za jego zgoda i poleceniem. Kandydat powinien być człowiekiem wierzącym, odznaczać się życiem sakramentalnym i pobożnością Eucharystyczną, bo jeśli ma zanosić Komunię innym, powinien nią żyć w życiu prywatnym. Ważne by cieszył uznaniem parafii, aktywnie uczestniczył w jej życiu, należał do wspólnoty czy ruchu działającego przy parafii. Powinien również odznaczać się wzorowym życiem moralnym, solidnością w życiu małżeńskim, rodzinnym, zawodowym, sąsiedzkim. Musi posiadać odpowiednie kwalifikacje intelektualne i ukończyć specjalną formację przygotowawczą. Te kryteria spełniają zgłoszeni kandydaci.

Do przyjęcia posługi przygotowywać się będzie około 110 kandydatów z 34 parafii, w których księża proboszczowie, patrząc na życie swoich wiernych, widzą takie potrzeby. Zauważają jak wielu jest chorych, którzy gdy byli zdrowi nawet codziennie uczestniczyli w Mszy świętej i przyjmowali Komunię Świętą. Teraz kiedy nie mogą tego czynić tak systematycznie, mówią, że bardzo im tego brakuje, a niedziela jest takim dniem kiedy szczególnie to odczuwają. Niestety księża nie są w stanie w niedzielę pójść do nich z Komunia Świętą. Dlatego posługa Szafarzy Nadzwyczajnych może zmienić sytuacje osób chorych czy starszych. W niedzielę w trakcie uczestnictwa we Mszy świętej, po Komunii Świętej, kapłan wypowiadając specjalną formułę, poda naczynie z Najświętszym Sakramentem i pośle ich do osób starszych i chorych, których odwiedzą tuż po zakończeniu Eucharystii. Swoją posługę będą pełnić najwyżej wobec kilku osób.

Z rozmów z kandydatami wynika, że są świadomi tego, że to bardzo poważną i odpowiedzialna funkcja. Czują się niegodni brać Ciało Pańskie w swoje ręce i nosić Je innym. Mimo, że jest to dla nich trudne, to na pewno uświadamiają sobie, że tę łaskę daje im sam Bóg. Wierzą też, że ta posługa będzie rzutować na ich osobiste życie. Spowoduje refleksję nad własną wiarą i relacją z Bogiem.

Szafarz nadzwyczajny pełni swoja posługę wtedy, kiedy szafarz zwyczajny czyli kapłan czy diakon nie może tego czynić. Działa więc w sytuacjach nadzwyczajnych. W wyjątkowych sytuacjach może także pomagać kapłanom rozdzielać Komunię w kościele. W naszej rzeczywistości Polski południowo - wschodniej i diecezji rzeszowskiej, gdzie mamy dużo kapłanów, którzy na co dzień w kościele bez problemów radzą sobie z rozdawaniem Komunii Świętej, ta nadzwyczajna sytuacja dotyczyć będzie tylko posługi ludziom chorym.

Na początku lutego w domach rekolekcyjnych w Lipinkach i Rzeszowie - Przybyszówce rozpocznie się kurs przygotowawczy obejmujący pięć spotkań. Kandydaci będą tam podejmować formację duchową, zdobywać wiadomości z zakresu teologii, nauki o sakramentach, nauki o Kościele, prawa kanonicznego, duszpasterstwa ludzi chorych. Te spotkania zakończą się rekolekcjami, a w czerwcu biskup ordynariusz udzieli posługi pierwszym nadzwyczajnym szafarzom Komunii Świętej w naszej diecezji. Będzie to posługa czasowa, którą w razie potrzeby będzie można przedłużać.

Rzeczywiście to jest nowość. Możemy tylko popatrzeć na doświadczenia innych diecezji, gdzie posługa szafarzy nadzwyczajnych istnieje już od jakiegoś czasu. Tam także występowały obawy, ze wierni tego nie zaakceptują, jak przyjmą to ludzie chorzy, że z Komunia przychodzi do nich osoba świecka a nie ksiądz. Te obawy okazały się bezpodstawne i teraz płyną stamtąd naprawdę bardzo pozytywne głosy. Wierzę, że tak będzie i w diecezji rzeszowskiej.