Pierwsze Dni Skupienia Animatorów


RUCH ŚWIATŁO-ŻYCIE
DIECEZJI RZESZOWSKIEJ
::  
archiwum | ^

Agape - czyli piękna miłość, którą Duch Święty rozlewa w sercach naszych, dzięki której osoba może odnaleźć się w pełni przez bezinteresowny dar z siebie (KDK 24) dla Boga i bliźnich, jest najwyższą forma świadectwa i urzeczywistniania się osoby; dlatego poprzez stałą metanoię, przekreślanie swego egoizmu, naśladowanie Chrystusowego Krzyża, chce wdrażać się w postawę bezinteresownej służby - diakonii, służąc na wzór Syna Człowieczego wspólnocie Kościoła oraz wszystkim braciom, zwłaszcza najmniejszym i uciśnionym.

X Drogowskaz Nowego Człowieka

SPOTKANIE I

OAZY REKOLEKCYJNE - PODSUMOWANIE

WIDZIEĆ

  • Świadectwa posługi wakacyjnej! - jak "ja" posługiwałem? Pod uwagę można wziąć pytania z podsumowania Moderatorów.

I. Realizacja programu

  • wierność programowi
  • wymagania ze strony posługującego
  • uczestnicy
  • uczestnictwo w Dniach Wspólnoty w ciągu roku

II. Hasło roku: Agape...

  • Czy i jak wykorzystane materiały z teczki roku?
  • Jak dojrzewa w Tobie łaska diakonii?

III. Jedność charyzmatu

  • Przejawy łączności z Ojcem święty i Biskupem
  • Czy świadectwa odzwierciedlały założenia formacyjne?

IV. Uwagi na temat bazy materialnej

V. Znaki czasu

  • Ruch a katechizacja szkolna
  • KWC w świadomości członków Ruchu
  • stosunek do mediów
  • ideał czystości
  • wpływ New Age
  • muzyka
  • zaangażowaniu w sprawy społeczne

VI. Współpraca z innymi Ruchami

VII. Znajomość osoby Założyciela

  • Relacje do osób odpowiedzialnych diakonię Oaz rekolekcyjnych - ks.Jacka, ks. Franciszka.
  • Jaka jest świadomość potrzeby Oazy Wielkiej?
  • Czy Oaza Wielka daje możliwość przeżycia Kościoła jako wspólnoty?
  • Czy staraliśmy się o jedność z innymi Oazami, z Centralą Ruchu?
  • W jaki sposób?

  • Jaki kształt miały Oazy średnie?
  • przygotowanie diakonii wychowawczej
  • w czym przejawiał się duch służby i odpowiedzialności?
  • czy odbywały się codziennie narady diakonii i jak przebiegały?
  • czy były indywidualne rozmowy z uczestnikami
  • Realizacja drogi jednego dnia
  • modlitwa liturgiczna
  • Eucharystia
  • Szkoły apostolskie
  • Praca w grupach
  • Elementy rekreacyjne

OSĄDZIĆ

  • Jak w postawie diakonii wychowawczej rekolekcji wakacyjnych jest widoczny obraz Jezusa i Jego uczniów?
  • Czy wszyscy podjęli się służby w charyzmacie Ruchu:
  • zasada kolegialności
  • zasada pomocniczości
  • zasada jedności

DZIAŁAĆ

  • Kto mógłby podjąć służbę w diakoni Oaz rekolekcyjnych
  • Inne postanowienia

MODLITWA

Modlitwa dziękczynna za dzieło oazy, za Ruch Światło-Życie, za wielkie rzeczy, których Bóg dokonał w czasie tegorocznych Oaz. Niech myślą przewodnią będą słowa ks. kardynała Karola Wojtyły wypowiedziane w Poroninie 20.09.1972 r. na spotkaniu z moderatorami Ruchu archidiecezji krakowskiej:

Bardzo się cieszę z tego, że ten Ruch zapoczątkował się i że się z roku na rok coraz pełniej rozwija w znaczeniu ilościowym (..), że ten Ruch dojrzewa i że utrzymuje wciąż swoją tożsamość, zgodność z pierwotnymi założeniami, które są wciąż te same, tylko wciąż są bogatsze w realizacji.

Różaniec: Tajemnica Nawiedzenia

SPOTKANIE II

SAMOAKCEPTACJA

Samoakceptacja jest stanem obejmującym całą osobę w odróżnieniu od samooceny, która obejmuje wybrane cechy i predyspozycje. Samoakceptacja wyraża się w akceptacji np.:

  • swojego wyglądu i swojej płci
  • swoich uzdolnień i ich braku
  • swojej przeszłości i teraźniejszości
  • swoich zranień i przykrych doświadczeń
  • swojego charakteru

Brak samoakceptacji objawia się w relacjach z innymi w np.:

  • wszelkiego typu zaprzeczeniach i negacjach własnej wartości
  • szukaniu akceptacji, zrozumienia, potwierdzenia
  • tym, że nie lubię ludzi, którzy posiadają cechy, których siebie nie akceptuję.

Fundamenty samoakceptacji:

  • fakt, iż Bóg kocha mnie nieskończenie i osobiście
  • fakt, iż jestem osobą jedyną, niepowtarzalną, noszącą w sobie t aką godność, która jest przewyższona tylko przez godność Boga.
  • fakt, że jestem powołany, by stać się arcydziełem mężczyzny lub kobiety
  • fakt, że mogę się nim stać, jeśli rozwinę centrum mojego istnienia, a jest nim zdolność kochania
  • fakt, że - patrząc od strony chrześcijańskiej - jestem członkiem Ciała Chrystusa, synem Bożym, spadkobiercą Jego Królestwa

"Narzędzia" pomocne w dochodzeniu do samoakceptacji:

  • akceptacja braku akceptacji i świadomość tego stanu
  • odkrywanie dziedzin nieakceptacji i ich źródeł
  • przebaczenie i uzdrowienie
  • stały spowiednik i kierownik duchowy
  • osoba dająca poczucie akceptacji

Schemat akceptacji (akceptacja - A.)

Akceptacja przez osobę znaczącą

strzałka.gif></p>

<p ALIGN=
Akceptacja przez inne osoby

strzałka.gif></p>

<p ALIGN=
Akceptacja samego siebie

strzałka.gif></p>


<p ALIGN=
Akceptacja osoby znaczącej

strzałka.gif></p>

<p ALIGN=
Akceptacja innych osób

Każdy z nas potrafi akceptować siebie dopiero wtedy, gdy poczuje się zaakceptowany przez inne osoby. Największe znaczenie mają tu osoby ważne dla nas tzw. znaczące. Do samoakceptacji konieczna jest akceptacja osoby znaczącej. Najczęściej tymi osobami są rodzice. W życiu osoby znaczące zmieniają się, co w sytuacji gdy ktoś nie doświadczył akceptacji ze strony rodziców jest dla niego szansą (Pan Bóg przekracza zdolności i uwarunkowania naszej natury).

SPOTKANIE III

DIAKONIA DEUTEROKATECHUMENATU

WIDZIEĆ

  1. Rozpoznanie sytuacji:
  • Czy wszyscy są odpowiedzialni za diakonię deuterokatechumenatu?
  • Czy wyraźnie widzimy cele, ku którym ona prowadzi?
  • Czy jest to droga ku dojrzałości, czy też zaliczanie stopni?
  • Czy wszystkie wspólnoty posiadają swoich moderatorów?
  • Czy istnieje ciągłość formacji?
  • Zjawisko przechodzenia osób pomiędzy wspólnotami w Rzeszowie
  • Na ilu poziomach jest realizowana formacja?
  • Czy istnieją wspólnoty młodzieży pracującej i studentów?
  • Czy jest w parafiach realizowany program formacyjny?
  • Czy wszyscy posługują się materiałami Ruchu?
  • Czy animatorzy trwają we wspólnocie?
  • Uwagi na temat Dni Skupienia!
  • Przeżycie Triduum Paschalnego!
  • Jak wygląda wymiana doświadczeń pomiędzy parafiami?
  • Jak wygląda formacja animatora:
    • Namiot Spotkania
    • pogłębianie wiedzy religijnej
    • czytelnictwo prasy
  1. Świadectwa

OSĄDZIĆ

Homilia ks. Wojciecha Danielskiego do animatorów Ruchu

Animator to człowiek, który przekazuje nie swoje. Mówi się, że rozmydla się formacji, jeśli animator nie stawia sobie wymagań. Gdy tak się dzieje, to ludzi będą traktowali to co przekazuje z przymrużeniem oka. Animator jest człowiekiem przekazu i to wiernego przekazu. Tak jak lektorowi przekazuje się Słowo Boże, aby Je wiernie głosił, tak i animator, ma wiernie formułować powierzone wspólnota. Ta wierność sprowadza się do wierności nauce Kościoła oraz charyzmatowi Ruchu. Zdarza się jednak, że animator staje się człowiekiem samowolnym, obniża wymagania, z różnych powodów i w końcu głosi siebie i swoje poglądy na chrześcijaństwo. To jest nie tylko brak wierności, ale grzech herezji. Święty Paweł napomina swojego ucznia Tymoteusza, aby "strzegł depozytu". Animator, jest człowiekiem, który sam otrzymał i teraz tym się dzieli. Nie może też się zatrzymywać nad tym co posiada, ale powinien nieustannie wzrastać w łasce. Animator jest człowiekiem nawrócenia. Będzie autentycznym, gdy ciągle będzie stawiał sobie wymagania, gdy będzie się nieustannie nawracał. Pragnę zwrócić się z apelem do was, abyście nie tylko byli ludźmi nawrócenia, ale też i ludźmi pokutowania. Trudne przypadki ludzi, mogą wymagać od nas umartwień. Animator dźwiga krzyż nie tylko na piersiach, ale też krzyż za drugiego. Animator jest człowiekiem modlitwy. Przed animatorem stawiamy obowiązek modlitwy rannej i wieczornej, modlitwy diakoni wychowawczej, modlitwy za grupę. Bywa, że animator, nie tylko nie modli się za grupę, ale nie modli się wcale. Chrystus, mówi, że jeśli ktoś nie trwa w Nim, ten nie przyniesie dobrego owocu. Animator jest człowiekiem Eucharystii. Nie może być Msza Święta, dla animatora czymś nudnym. Nie chodzi żeby był widoczny. Czy ktoś patrzy, czy nie; dla animatora Chrystus jest jego przyjaciel we Mszy świętej i Namiocie Spotkania. Do Eucharystii będzie nawiązywał iż Eucharystii czerpał siłę. Animator jest człowiekiem posłuszeństwa, umiejącym słuchać. Jak wygląda wykonywanie poleceń Moderator. Z czego to wynika, ze strachu, z poczucia autorytetu, czy też widzimy w tym wolę Bożą. Posłuszeństwo w duchu soborowym, to współodpowiedzialność, to znaczy, że na mnie można liczyć, że nie zboczę, nie zaniedbam. Posłuszeństwo animatora znajduje swe odzwierciedlenie w posłuszeństwie kierownikowi duchowemu. Animator jest człowiekiem systematycznej spowiedzi. Bywa tak, że coś się poplącze, że wyjdzie stary człowiek. Nie jest to tragedia. To być może, bo tyle ważnych spraw włożone w młode ręce. Ważne jest, że człowiek pragnie oczyścić się z grzechu. Odpowiedzialność za grupę uczy odpowiedzialności za rodzinę i Ojczyznę.

W końcu animator jest człowiekiem jedności. To jest miejsce, gdzie weryfikują się animatorzy. Wszystko co powiedziałem do was sprowadza się do tego. Jeśli animator nie ma modlitwy, nie żyje Eucharystią, nie ma posłuszeństwa, brak mu kierownika duchowego, brak mu ducha pokuty - to ten człowiek jest ciągle starym człowiekiem, ciągle będzie rozrywał, psuł. Widać to w grzechach języka, czy też w innym postępowaniu.

DZIAŁAĆ

  • Jak postępuję jako animator?
  • Eucharystia
  • Namiot Spotkania
  • Nawrócenie
  • Posłuszeństwo
  • Jedność z Moderatorem
  • Duch pokuty
  • Nawrócenie i kierownictwo duchowe

świadectwa lub chwila ciszy

  • Kto sprawuje opiekę na "niczyimi wspólnotami"
  • Kto może podjąć się posługi we wspólnotach, które nie posiadają animatorów.
  • Inne sugestie

Modlitwa w intencji osób, które podejmują odpowiedzialność za formację deuterokatechumenalną.

ODCZYTANIE AKTU KONSTYTUTYWNEGO:

Niepokalana Matko Kościoła  zgromadzeni dzisiaj wspominamy z wdzięcznością Twoją opiekę nad dziełem Oazy Żywego Kościoła.

Wyznajemy, że dzięki Twojej macierzyńskiej miłości pierwsza Oaza Niepokalanej oddana pod Twoją opiekę rozwinęła się w przedziwny sposób w ruch Oazy i wywodzący się z niego ruch Światło-Życie.

Wyznajemy, że Twoja postawa bezgranicznego, oblubieńczego oddania się w miłości Chrystusowi jest źródłem Twojej macierzyńskiej płodności w ludzie Bożym. Ponieważ jesteś Niepokalaną Oblubienicą Słowa, zwłaszcza w zjednoczeniu z Nim w szczytowej godzinie na krzyżu, dlatego jesteś Matką wszystkich żyjących, Matką Kościoła.

W modlitewnym skupieniu analiza powyższego fragmentu oraz dzielenie się doświadczenie "maryjności" w życiu i posłudze.

[^]


©DKS Rzeszów, OLP 1.0